La pestga tradiziunala cun in’uschenumnada furtga da pestgar è sa sviluppada a partir dal temp medieval. La furma tradiziunala da la pestga cun raits vala sco moda da pestgar fitg precauta. Per questa pestga vegn ina rait sfundrada cun ina furtga a manvella en l’aua e quai direct en la vischinanza da la riva en in’uschenumnada aua zuppada – in cuntracurrent creà tras in rempar. Peschs che vulan sa revegnir sin lur viadi dal flum si nodan direct en quest lieu. Pestgadras e pestgaders pon controllar lur preda ch’els tiran cun la rait or da l’aua e pon laschar liber ils peschs sauns e salvs tut tenor spezia, grondezza e status da protecziun. Las persunas che han talas furtgas da pestgar cultiveschan pia ina metoda da pestga tradiziunala e persistenta. En la citad da Basilea èn quellas organisadas en in’uniun. Quella s’engascha per il mantegniment da las furtgas da pestgar, per l’intermediaziun da questa savida da tschientaners davart la pestga en il Rain e per la protecziun da l’ambient en ed enturn auas.
La pestga tradiziunala cun furtga demussa, quant gronda che la muntada da la pestga era antruras per las populaziuns dal Rain. Ella n’era betg be ina funtauna d’entradas per las famiglias da pestgaders indigenas, mabain era per ils proprietaris dals uschenumnads «Fischenzen», ils dretgs da pestga. Da gronda impurtanza era cunzunt il «salm», sco ch’il salmun vegniva numnà durant il semester da primavaira. Cun l’industrialisaziun creschenta a partir dal 19avel tschientaner, l’alingiament dal Rain per navs e la construcziun d’implants electrics èn ils effectivs da peschs sa reducids fermamain. Ils ultims salmuns sisur Basilea èn vegnids pestgads la fin dals onns 1950.
